Žyvaja lehienda Minska: što čuvać u žančyny, jakaja šmat hod śpiavaje pra Isusa?
Jość u hetym śviecie rečy, jakija zastajucca niaźmiennymi, što b ni adbyvałasia navokał. Hučnyja pieśni pra Isusa niedzie pobač ź minskim mietro, jakija vykonvaje znajomaja amal kožnamu žycharu stalicy žančyna, — adna z takich. Što čuvać pra lehiendarnuju vuličnuju śpiavačku, jakaja nikoli nie prosić hrošy?
Pazityŭnaja žančyna pahadziłasia na intervju tyktok-błohieru, jaki viadzie akaŭnt pad nikam belrels. Jana raspaviała, što joj 65 hadoŭ, niekali raniej pracavała artystkaj — śpiavała ŭ chory. Ale adnojčy rankam raptoŭna zrazumieła, što niešta źmianiłasia ŭ jaje žyćci.
— Ja ŭstała, idu da ŭmyvalnika — u internacie sprava była, — dumaju: što heta sa mnoj? U mianie ŭ dušy takaja radaść.
U toj momant žančynie było 33 hady. Valancina (raniej u ŚMI była infarmacyja, što śpiavačku kličuć tak) ličyć, što mienavita tady pryjšła da viery ŭ Isusa. Na pytańnie, što robić jaje ščaślivaj, upeŭniena adkazvaje:
— Tolki viera ŭ Boha. U mianie vuń susiedzi bahatyja, tam i mašyna, i ŭsio… Ale nijakaha kachańnia niama, maciuki.
— Vy takaja enierhičnaja, — zrabiŭ kamplimient błohier.
— Prosta Isus daje radaść. Kryšačku paśpiavaju — i zdajecca, dzień niezdarma pražyty. Jany mianie ličać varjatkaj. A ja hladžu: nu čym vy hanaryciesia? U mianie vuń bocik hladzi jaki. A ja ščaślivaja. Nabudu novy. Mała hrošaj maju, ale ja žyvu biez nudy.
Na pytańnie, ci chaciełasia b źmianić niešta ŭ svaim žyćci, kali b była mahčymaść viarnuć čas, Valancina kaža:
— Nie, vy što. Ja tolki škaduju, čamu ŭ 33, a nie raniej uvaskresła. Ja ž kažu, była salistkaj u chory, hladzieła na ŭvieś hety žach. Na scenie adno, za kulisami inšaje. Kali ŭ kamandziroŭkach ni žonak, ni dziaciej — raspusta, usio takoje.
Valancina raspaviała i pra toje, jak ludzi staviacca da jaje śpievaŭ:
— Pa-roznamu. Milicyjaniery mnie ŭśmichajucca. A adzin apantany kryčyć im: «Zabiarycie jaje, začynicie jaje!»
Za dva dni videa sabrała amal 630 tysiač prahladaŭ i sotni kamientaryjaŭ. Bolšaść z kamientataraŭ u zachapleńni ad niezvyčajnaj minčanki: «Ja ŭ škołu jeździła, a jana śpiavała na Kamaroŭcy. Mnie ciapier 30, a jana ŭsio jašče śpiavaje. I navat nie źmianiłasia», «Akazvajecca, jana prosta čałaviek, jaki nie saromiejecca mierkavańnia čužych i robić, što joj padabajecca, ad hetaha i ščaślivaja, pakul navokał usie pachmurnyja i niezadavolenyja», «U mietro jaje bačyŭ. Paśla hetaha intervju razumieju, što heta jana samaja adekvatnaja, a nie my. Reśpiekt hetaj žančynie!».
Čytajcie taksama:
Lehiendarnuju «Biarozku» kančatkova rusifikavali
«Lehiendarnaja jama. Dzied pra jaje raskazvaŭ». U Maładziečnie mašyna pravaliłasia pad asfalt
Kamientary